در آخر محله اهراب و انتهای خیابان خیام در مقابل سمت جنوبی چشمه معروف گزران و مسجد محله، جائی که کوی گزران شروع می شد با باغات با صفا و کم نظیر سرشار از میوه های شیرین آبدار، که یک طرفش کوی باغات وزیر آباد ( قطران امروزی) و طرف دیگر باغات شاووا بود […]
در آخر محله اهراب و انتهای خیابان خیام در مقابل سمت جنوبی چشمه معروف گزران و مسجد محله، جائی که کوی گزران شروع می شد با باغات با صفا و کم نظیر سرشار از میوه های شیرین آبدار، که یک طرفش کوی باغات وزیر آباد ( قطران امروزی) و طرف دیگر باغات شاووا بود با چشمه ها و قناتهای زلال چون اشک چشم که از کوچه باغات می گذشت و همه را سیراب می کرد.
در کنار گزران چشمه سی یا گزران باشی، قهوه خانه سنتی قدیمی با حیاط با صفا با بوستانهای رنگارنگ، سنگفرش وطنی، تیرک چوبی داربست انگورها یا حوض سنگی که آب چشمه پر آب گزران از آبشارهای کوتاه قدکم ارتفاعی با شرشر روح بخش خود آرام آرام با نوای دلنوازش وارد حوض میشد و آنگاه سر از چشمه باشی در می آورد که انسانهایی همیشه و پیوسته در کنار چشمه منتظر شستن و پاکیزگی بودند و باغات گزران و شاووا هم از این نعمت بیکران الهی سیراب می شدند.
